10 Aralık 2008 Çarşamba

yan-1

Merhaba yanlızlığım yine başbaşayız seninle ,bak artık alışmaya çalışıyorum senin yokluğuna her sabah kalktığımda seni görememenin gerçeği ile yüzleşiyorum gözlerim doluyor ve engellemeye çalışıyorum onları hergün bunu kendin istedin sen yaptın senin suçundu ona sevmek,çok büyük suçum olan seni sevdiğim için kendime çok kötü davranıyorum kendimi cezalandırıyorum.Bu yaptığım ceza sadece bedenime yani bedenim sadece acı çekiyor ama kalbim,içim yanıyor.Sen belkide vicdanını rahatlattığın için bunun hafifliğini yaşıyorsun oysa ben heran seni düşünüyor ve acı çekiyorum.Böyle aşkların sadec romanlarda yada fimlerde olduğunu düşünürdüm .Bu kadarda karşılıksız acı çeker mi bir insan amma da abartılıyor diye dalga geçerdim.Şimdi bunları düşündükçe bu acının üstnü kapatıp hiçbirşey yokmuş gibi davranmaya çalışıyorum ama sadece kendimi kandırıyorum.Kendime her gün yeni bir yalan bulup oyalamaya çalışıyorum sadece kendimi.Bazen beni arayacağını düşünüp umuda kapılıyorum saatler geçtikçe umudum da yavaş yavaş azalan bir mum gibi eriyip gidiyor.Bazense tamam unuttum seni deyip yalancı bir coşkuya kaptırıyorum kendimi ama bir bakıyorum ki er zamankinden daha güçlü bitr sevgi orda duruyor kendime kızzıyor senden nasıl vazgeçme ihtimalim olur diye kızıp daha çok sarılıyorum içimdeki aşka..

Hiç yorum yok: