Bütün günahlarımı döktüm bu gece,acılarımın stok sayımını yaptım,mutluluklar yok denecek kadar az ..Şimdi düşüyorum da hayat ne kadar çabuk kısalıvermiş bu koşturmacada .Günler uzayıp,geceler kısalıyor ya da geceler uzayıp günler kısalıyor ne fark eder ki sen yanımda olmadıktan sonra?Sensiz günlerim o kadar çok ki nasıl telafi edilecek bu boşluk? Boşluk evet doğru kelime bu bel ki de koca bir boşluğun içindeyim.Hayat öylece akıp giderken ben birinin gelip sihirli değnekle her şeyi düzelteceğini bekliyorum sanki!!!! Kabul et artık diyorum senin kaderin bu kabul et vazgeç artık anlamsız düşlerden,sen ne kadar zorlasanda mutluluğu bilki onu hiç kazanamayacaksın.. Seni bekleyen bir mutluluk ya da huzur olmayacak işte bu kadar basit Neden anlamak istemiyorum ki? Ben normal insanlar gibi bir hayat süremem,Çünkü ben sevgi isterim saygı isterim ve daha bir sürü şey... Bunları kim kaybetmiş ki ben bulayım değil mi hayat?
Kayıp olmuş ben miyim bu yalan dünyada ? Yoksa artık kimse bu soruları sorma gereğinde bile bulunmazken ben deli miyim bunları sorgularım?Yanlış bir zamana mı denk geldim yoksa yanlış olan mı benim?Bilemiyorum,yoruldum,çok kırıldım.Neyin kimin mücadelesi bu?Kendimi kendime ispatım mı yoksa kızdıklarıma mı ?Don Kişot gibi rüzgar güllerine mi veriyorum bu anlamsız savaşı?Sına beni Tanrım sına! Bak işte aciz bir kulun şaşırmış yolunu.Verdiğin yük çok ağır bu kuluna...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder