27 Ocak 2012 Cuma

27 OCAK VE 28 OCAK ARASI

Her şey yolunda gibi gözüküyordu aslında sadece o telefonu açıp onun sesini duyana kadar, Kızgınlığımın özlemimi bastırdığını ,özlemimin galip geldiği noktadaydı.Yada aslında doğum günümdü şımarıklık yapıp onun sesini duyma hakkını buldum birdenbire kendimde. kendini ödüllendirmek gibi hani aslında.. Hayır öyle değilmiş kızgınlığım daha da arttı hiç söylemeyeceğim kelimeler yerini aldı.Ve ben onu suçlarken buldum kendimi.Kızgınlığımı geçip,sadece merhaba demekti niyetim.Belki hiç aramamam gerekiyordu.Çünkü bütün gece uyuyamadım.O kadar üzgündüm ki ne ailemin bir arada oluşu ne de arkadaşlarımın yanımda oluşu her şeyden üstün çıktı bu duygu birdenbire.Öyle sessizce bir kenara atmayı çalıştığım bu garip his beni esir aldı.Aslında yolda hızla giden arabanın birdenbire sonuna kadar frene basmasıymış bu..Kazanın önüne geçilemeyen sadece ertelenen sadece az yara almadan çıkmaya çalışmak yok öyle bir terim yokmuş.Dibine kadar hissetmek varmış acıyı.Böyle aslında dimdik değilde kum gibi dağılmakmış.ŞİMDİ HAYATIMDA TEK DİLEDİĞİM ADAM TEK AŞKI TATTIĞIM ADAM ŞİMDİ HİÇ OLMADIĞI KADAR YOK.BİNLERCE ANLAM YÜKLEDİĞİM ADAM ASLINDA HİÇ YOKMUŞ.HERŞEYE BİR SET ÇEKİP SINIRLAR KOYDUĞUM HERKESTEN FARKLI TÜM SETLERİMİ SINIRLARIMI KALDIRDIĞIM ADAM HİÇ YOKMUŞ.NEREDESİN SEN?BİR İNSAN EVLADI NASIL HİSSEDEMEZMİŞ NASIL BU KADAR DUYARSIZ KALIRMIŞ?NASIL AŞKMIŞ Kİ BU İNSANI PERİŞAN EDEN? HERŞEYDEN ALIKOYAN BU DUYGU NASIL BİR YOKLUKMUŞ? BAŞEDEMEDİĞİ İNSANIN ACİZ KALDIĞI?...

Hiç yorum yok: