21 Haziran 2012 Perşembe

DENİZDEKİ BOŞLUKLAR

Çook doluyum.Biri benim acımı dindirsin lütfen.Yazmak istemiyorum.Çünkü o kadar çok şey canımı yakmakta ki.Hani diyorum;cezalıyım biliyorum.Yanlış adamı sevmekten sebep. Özlemek ne kadar büyük bir duyguymuş.Bu duyguyla başa çıkamamak.Seni sevmeyen birini sevmek.Ne kadar zormuş meğer.Oysa ben hep aynı adamı sevebilmenin ihtimalini kurmuştum.Gözlerim ondan başka göze değmesin derdim.Tenim başka bir tene değmesin.Onla başlasın bu garip hikayem onla bitsin istedim. Yalnızlığım giderek devleşti.Başa çıkmak çok zor oldu.Hele birde başımı yastığa koyduğumda içim dağılır oldu artık.Bitmedi hikayemiz demek isterdim.Gitme tut elimi.Hiç bırakma beni demek isterdim.Oysa özlemek sadece benim problem-immiş.Ondan kaynaklanan bir durum değilmiş.Onun problemi hiç değilmiş aslında.Ben kendi kendime sevmişim meğer hep.Hiç ihtimal yokmuş.

Hiç yorum yok: