YOKLUK

Yokluk; ne zor şeymiş.Hayatta herkesin bir sınavı var benim ki de senin yokluğunmuş.Günler geceleri,haftalar,ayları kovalarken ben yoklugunla kendimi avutmaya çalışırken..Herhalde hiç geçmeyecek ve sen hiç sevmeyeceksin beni.Gün geçtikçe bir adım daha uzaklaşmanı izleyeceğim.Sonra seninle bir kaç güzel şeyi hatırlamaya çalışıp kendimi avutmaya çalışacağım.Gene gardımı alıp dimdik ,hiç birşey olmamış gibi savaşacağım.Senin yokluğunla ve hayatımdaki bir çok yanlış şeylerle savaşacağım.Oysa mutluluk diye bir kavram varmış.Çok yaşamadım hatta sayacak kadar çok az.Geceleri ne kadar ağlasam da seni sevmek benim için dünyadaki en güzel şey deyip uyumaya çalışacağım.Bu yazdıklarımla paylaşacağım seni..Belki kader bir yerde bir şeyleri ters yaptı ama nedir inan bende bilemiyorum.Sana kızamam tabi.En büyük kızgınlıgım sadece kendime .Öyle ki kimseyi galeye alamıyorum.Kendime o kadar işkence edip başkalarının da beni incitmesine izin veriyorum.Kendimi hiç sevmediğimi fark ettim.Çünkü bu son bir kaç haftadır inanılmaz gel gitler yaşıyorum.Üç defa ölümün kıyısından döndüm.Oysa kimse bilmiyor.Herşey yolunda zannediyor herkes.Böylede olmalı çünkü kimseye verecek geçerli bir açıklamam yok ne yazık ki.Ve biliyorum ki beni yaradanda bana çok kızgın.Üzgünüm ama onun yoklugunda herşey anlamsız.Üzgünüm ama öyle işte.Neyse gene ben gardımı alıp susturacağım içimi.Gene kendime türlü türlü işkenceler yapıp bastıracağım bunu.