Uzun zamandır duygularımla yüzleşmek istemiyordum.Olabildiğince kaçmak içimdeki derin bu kuyudan.Ne yazık ki rüyamlarım da kaçmak pek mümkün olmuyor.İnsanın iliklerine kadar birini özlemesi nasıl bir şey öğrendim.Bu duygunun üzerine gidiyorum.Bu hissi engellemek unutturmak için herşeyi yapıyorum.Sonra tutamadığım bir zamanda akıyor gözyaşlarım.Diyorum ki kendime bak dünyada açlık,sefalet,yokluk var,abartma artık sevemezsin bu kadar diyorum.Sevmemeliyim diyorum.Daha kaç yıl daha sürer bu kara sevda var mıdır bir zamanı diyorum.Aramıyorum onu ama çok özlüyorum.Kendime yalanlarım o kadar çok ki..Avutmaktan yoruldum kalbimi.Yok istemiyor ondan başka birini.Ne olur sev beni diye yalvarasım geliyor.Yatıyorum kalkıyorum tüm dualarımda.Ömür dediğin şey çabuk geçiyor.Her geçen gün biraz azalmasını beklerken bir bent oluyor hasretim .Öyle zamanlarda kaçmak gitmek istiyorum.Hiçbir şey gözümde bile olmuyor.Allah'ım ne olur duy şu aciz kulunu.Hayatıma her mevsim kar yağıyor.Hep bir yıl daha biterken bir sürü beklentiler.Bakıyorum geçen günler ,gelen günlerle hep aynı.Artık yaşlandım.Sanırım tek dileğim kimseye muhtaç olmadan göçüp gitmek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder