Haftalardır dişim ağrımakta inatla direnmekteyim bu duruma.Acıya dayanıklıyım ya(!)
İşin garip tarafı ne diş ağrım ne yoğun çalışma temposu ve bu tempoda hakketmediğin onca şey, ne ödemelerimin beni artık son noktaya getirmesi ne de diğerleri.Hiçbiri ama hiçbiri senin yokluğun kadar acıtmıyor beni.Kızdırmyor hatta öfkelendirmiyor.Herşeyle başa çıkabildim de bir tek senin bu tavrınla başa çıkamadım.İçimi acıtıyor bu suskunluğun.Dur yeter artık düşünme diyorum kendime,ama gene seni düşünürken yakalıyorum kendimi.Ne olacak ? Böyle geçecek mi sanıyorsun?Unutmamı herşeyi,başka bir hayata başlamam gerektiğini mi düşünüyorsun? Yanılıyorsun sevgilim.İnan bende isterdim ama yanılıyoruz.Ama bir gerçek var ki bu sefer çok derinden yaraladın beni .. Sana bu kırıklığım hiç geçmeyecek hiç..
