Aslında aşık kadın çok fazla şey beklemiyordu,ona duyduğu bu aşka biraz saygı bekliyordu.Düşünüyor du ki o da herkes gibi basit olamazdı.Ya onu yanlış tanımıştı ya da kendini anlattığı adam o değildi.Neyi kaçırdım,neyi atladım diye düşündü kadın.Ne yani içi bu kadar boş bir adam olamazdı hayatını önüne serdiği adam.En azında ona bir saygısı kalmalıydı.Hayır bunu yapmamalıydı.Madem o da herkes gibiydi,o cümleleri kurmamalıydı.Bunları söylememeliydi.Bunca yıl herşey koca bir hiçti en azından ona bunu yapmamalıydı.Çünkü kadın zaten çok zordu,hani hayatında yer vereceği adamı öyle kolay kolay kalbine koyamazdı.Bu olmamalıydı.Herşeyi en baştan defalarca düşündü yok olamazdı bu adam o olamazdı.Düşündü kadın en çok ne canını yakıyordu adamın böyle olması mı? Yoksa içindeki bu hisler onu nasıl yanıltmıştı?Kadının düşünceleri boşlukta hızla yere çakılıyordu.Herşey bir yanılsama olamazdı.Kendi duygularını cezalandırmakta buldu çözümü.Olmadık düşüncelere evet der olmuştu.Madem içindeki bu duygulardı ona ihanet eden, hissetiği herşeyin tersini yapmalıydı.Kendi canını yakmakta buldu çareyi.Herşey değişti sonra aslında bu koca kalabalıkta çok yalnızdı.Ve herkeste şahane bir maske takılıydı.Kadın da taktı yüzüne bir maske .Hayat daha bir kolay oldu.Maskenin altında akıttığı yaşları artık kimse göremiyordu.Zırhını kuşanıp ,bıraktı tüm duygularını denize.Bir tek hasret yakasını bırakmıyordu.Gün geçtikçe daha çok özlüyordu.Özledikçe başka bir yalana sarılıyordu.Bazı geceler hiç uyumadan ağlıyordu,dualar ediyordu.Sabah gün doğduktan sonra en kalın maskesini takıp,bu yalan olan hayat sahnesinde yerini alıyordu.Bekliyordu özlem dedikleri bu duygunun içinde kaybolmasını .Olmuyordu.Kadın uzaklara gitmekte buluyordu çareyi.Belki o duygu onunlaydı ama bir delilik yapamazdı.Delilik yapmak onu ürkütüyordu.Onur gurur kalmamıştı zaten ..Son delilik sonu olabilirdi.O yüzden savaşıyordu kadın bu duyguyla.
